DLACZEGO UWIELBIAM INDYJSKĄ KUCHNIĘ? 6 POWODÓW

Indie to istny kulinarny raj. Tam intensywne zapachy przypraw mieszają się z wonią gotowanych i smażonych wprost na ulicy potraw. Bo musicie wiedzieć, że zjeść można właściwie wszędzie. W restauracji, małej budce, przydrożnym barze czy obwoźnym straganie. Najlepiej jednak smakuje to co kupione na ulicy.


Poniżej przedstawiam mój subiektywny przewodnik po indyjskiej kuchni oraz zwyczajach związanych z jedzeniem. Dlaczego jest tak wyjątkowa i co sprawiło, że całkowicie zawładnęła moimi kubkami smakowymi? Przeczytajcie koniecznie!

1. Jedzenie rękoma

To powszechnie przyjęty zwyczaj i rękoma je każdy, a właściwie tylko jedną. Do spożywania pokarmów zarezerwowana jest prawa dłoń. Lewą uważa się za nieczystą, gdyż nią wykonujemy czynności toaletowe. Tak jedzą wszyscy, bez względu na status społeczny, i nikt nie widzi w tym nic niestosownego. W barach czy restauracjach znajdują się zlewy, aby w dowolnej chwili umyć ręce.

Jak wyglądał cały proces jedzenia? 

Indusi bardzo zręcznie formowali jedną dłonią kulki z ryżu bądź odrywali kawałki placków i zanurzali je w sosach. Wyglądało to naprawdę imponująco. Na początku muszę przyznać, że trochę się męczyłam i więcej czasu zajmowało mi samo nabranie jedzenia oraz doniesienie go do ust ;) Jeśli nie przypadnie Wam do gustu spożywanie dań rękoma istnieje alternatywa – sztućce. Są one podawane, ale zawsze jest to łyżka i widelec. Noża nie widziałam nigdzie (oczywiście nie wliczam tutaj ekskluzywnych restauracji oraz hoteli).

Osobną sprawą są przekąski kupowane wprost na ulicy od obwoźnych sprzedawców. Zwykle spotykałam ich rano, w porze śniadaniowej. Ustawali swoje małe kramy z butlą gazową i patelnią pełną tłuszczu przy najczęściej uczęszczanych przez przechodniów miejscach. Od nich dostawałam zwykle ziemniaki czy cebulę w cieście, gęsty sos masala oraz  Aloo Poori Masala (okrągłe chlebki puste w środku). A co najlepsze, wszystko było podane na liściach bananowca.

2. Przyprawy

Miałam wrażenie, że przesycone były nimi całe Indie. Każde danie zawierało solidną dawkę przypraw i większość z nich faktycznie była mocno pikantna, ale bez problemu znajdowałam także te, które mniej piekły w podniebienie. Kucharze łączyli poszczególne składniki potraw cudowną mieszaniną przypraw, które kręciły w nosie, a ich aromat unosił się w powietrzu. Miałam wrażenie, że każdy składnik doskonale do siebie pasuje i nic nie jest przypadkowe. Zwykle wyczuwałam woń kurkumy, kolendry, kardamonu, liścia laurowego, imbiru, trawy cytrynowej oraz oczywiście pieprzu oraz papryczek chilli. Czasami trafiałam na zupełnie nieznane mi dotąd przyprawy. W małej miejscowości  na Goa zetknęłam się z kokum (wysuszone skórki owoców drzewa o tej samej nazwie). Lekko pomarszczone, czarne spoczywały w sosie oblewającym kurczaka o nazwie Chicken 65.

3. Wegetarianizm i kurczaki

Hinduizm zabrania jedzenia wołowiny, a buddyzm głosi, że całkowite zaprzestanie spożywania mięsa prowadzi do oświecenia. Natomiast muzułmanie, stanowiący 15% całego społeczeństwa Indii, stronią od wieprzowiny. W związku z tym po ulicach całkiem wolno chodzą krowy oraz czarne świnki, które radośnie grzebią w śmietnikach.

 „Podstawową zasadą hinduizmu jest ochrona krów. Ochrona krów to dla mnie jedno z najwspanialszych zjawisk w ludzkiej ewolucji. (...) Ochrona krów to dar hinduizmu dla świata. Hinduizm będzie żył tak długo, dopóki będą żyć hinduiści chroniący krowy.” 

Mahatma Gandhi

Obyczaje religijne mają swoje przełożenie na kuchnię. W menu dominowały dania wegetariańskie oraz drób (najczęściej kurczak). Na Goa udało mi się zjeść kalmary oraz smażone makrele. Czasami wśród potraw znajdowała się też baranina. Niezwykle przyjemnie było przeglądać karty dań z ogromnym wyborem potraw wegetariańskich, które nie były tylko smutnymi dodatkami do góry mięsiwa. Pamiętam jak cudownie smakował zwykły duży ziemniak polany kremowym sosem i pękate samosy wypełnione po brzegi warzywami.

P.S. Nie wiem czy wiecie, ale Indie są jednym z wiodących eksporterów wołowiny na świecie. Większość wysyłanego mięsa pochodzi od bawołów wodnych, które są łatwe w hodowli oraz wykazują się sporą odpornością na choroby.

4. Magia miseczek

Thali  jest jednym z moich ulubionych indyjskich dań. To nic innego jak okrągła taca zastawiona wianuszkiem małych metalowych miseczek. Zwykle odnajdowałam tam dal (potrawy z warzyw strączkowych), chutney (gęsty sos z warzyw i owoców), raitę (jogurtowy dip) oraz deser (zwykle gulab jamun, czyli malutkie pączki zanurzone w słodkim syropie). Do tego wszechobecny ryż i placki (chapati, roti czy naany). Były dostępne wersje wegetariańskie oraz mięsne. Według mnie to strasznie fajna koncepcja na całe danie! I muszę przyznać, że za każdym razem trafiło mi się coś innego.

5. Mango

Mango indyjskie (Mangifera indica) to owoc narodowy. W Indiach jest tak popularny jak u nas truskawka. Kraj ten jest największym producentem mango, które doczekało się wielu odmian. Ponoć prawdziwym królem jest odmiana alfonso występująca w stanie Maharasztra. Niestety nie trafiłam na mangowy sezon (trwa od marca do maja) i nie było mi dane zajadanie się świeżymi owocami. Mimo to lody, soki, jogurty z dodatkiem mango smakowały wyśmienicie.

• Gaje i ogrody pełne mangowych drzew wymienione zostały już w starożytnych eposach sanskryckich. 
• Z młodych listków Indusi przygotowują sałatki oraz wykorzystują je podczas ceremonii zaślubin. 
• Pestki jedzono w okresach głodu.
• Kwiaty składane są w ofierze Saraswati – bogini wiedzy, przebaczenia, mądrości i patronce nauk.
• Z nasion produkuje się masło mangowe.

6. Kolacje na plaży

Wyobraźcie sobie jedną z goańskich plaż o zachodzie słońca. Siedzicie przy stoliku wprost na plaży z ukochaną osobą i sączycie napoje. Gdzieś w oddali leniwie drepczą krowy, a niebo przybiera pomarańczową barwę. W takim momencie krzyczycie w duchu: "Chwilo trwaj!"Czyż może być coś bardziej romantycznego? ;) Miałam wielkie szczęście doświadczyć czegoś tak magicznego. Niby tylko stoliki oraz krzesła ustawione na plaży, a jakie cudo!

TUTAJ znajdziecie wszystkie wspomnienia z moich indyjskich wojaży.